Paulinaschor

Historie

Het natuurgebied is een overblijfsel van de monding van de voormalige zeearm: de Braakman. En tot na de Tweede Wereldoorlog was het schor in gebruik als weidegrond voor schapen. Wanneer je van het prachtige uitzicht vanaf de dijk geniet, kijk je dus niet alleen naar een prachtig natuurgebied, maar ook een stuk cultuurhistorie.

De manier waarop het gebied in het verleden gebruikt is, is nog altijd terug te zien in het landschap. Als overblijfsel uit de tijd van de schapenhouderij zie je in het gebied zogenaamde schapendammetjes. Dit zijn lage dijkjes die opgeworpen zijn om delen van het schor, die gescheiden worden door de getijdenkreken, met elkaar te verbinden. Daarnaast werden de dammetjes ook als uitwijkplaats bij hoog water gebruikt. 

Paulinaschor maakt als deelgebied van de Westerschelde, onderdeel uit van één van de 40 Geosites van UNESCO Geopark Schelde Delta.

Flora & fauna

Flora

De oeverwallen langs de kreken liggen hoger dan de kommen. De begroeiing laat het verschil in hoogte zien. Op de oeverwallen zie je vooral de grijsgroene tinten van zeekweek, zeealsem en schorrekruid. In de kommen, die regelmatig onderlopen met zeewater, overheersen de heldergroene kleuren van planten zoals lamsoor, zeeaster en zeeweegbree. 

Vogels

Op de slikken zie je veel steltlopers zoals rosse grutto, zilverplevier, bonte strandloper en scholekster die zoeken naar voedsel. Langs de vloedlijn zie je in de wintermaanden de sneeuwgors, oeverpieper en soms zelfs de frater. In de wintermaanden wordt het hoge deel van het schor door blauwe kiekendieven bezocht. In de schemering vinden ze daar hun slaapplaats. 

Beheer

De schorren hebben last van sterke afslag langs de zeezijde. Er bevindt zich een hoge afslagrand op de scheiding van schor en slik. Op de slikken is echter sprake van aanwas: hier hebben zich velden slijkgras gevestigd, die de vorming van nieuwe schorren inluiden.